Gecenin bu vaktinde beni aldı götürdü baktığın yerlere.
Açtım İbrahim Sadri'den bir şiir baktım sen.
Baktım kabzolmuş şiirlerin içinde gülüşün.
Tüm dünya sen misin be insan?
Sonra kapattım gözlerimi, eğer ölürsem son gördüğüm yüzün olsun istiyorum.
Ve benim hesabım senden başlar, senden biter biliyorum.
Ola ki bir soruda takılırsam diye; ders notlarına son kez bakan bir öğrenci edasıyla iyice inceledim yüzünün her bir santimini..
Bu duygu mu?
Duygu değil bu..
Karşılamıyor içimdekini anlatmaya.
Sen sanki bana üflenmiş ruh gibisin.
Vatanım, toprağım gibi..
Doğma sebebim gibi.
Gökyüzü senin suretinde
Ve sanki gözlerin yeryüzüne düştü diye, Allah yeryüzünü secdegâh kılmış gibi.
Hamd olsun Allah biliyor içimdekini,
Daha kurmadan tüm sözlerimi
Ki Allah'tan geliyor hepsi..
Tıpkı sen gibi..
Hiçbir şeyin üstünde değil ama her şeyin içindesin
Dokunduğun yerlere selam olsun
Ve baktığın gökyüzüne
Çayını yudumladığın çay bardağına..
Selam olsun dilimin ucuna kadar gelip söyleyemediğim tüm vasıflarına
Söylesem dar ağacı hakkımdır biliyorum
Uykularım iyice kaçtı gözümden
Hayalin bir an çekilip gitmiyor gözümün önünden
Ve ben onu bırakıp uyuyamıyorum
Ve rüyalarım galip geldiğinde
Uykularım bitmesin diye yalvarıyorum..
Neye yarar okuduğum satırlarda sen yoksan bir kütüphane kitabımın olması?
Besmeleye senden başlamıcaksam ne hayır verir yaptığım iş bana?
Aşk değil bu şehadet ederim
Bu baştan ayağa sensin..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder