Hiç de Hoş Değil.. :/

 

Bugün, ne kadar hissizleştin testi çözdüm.

Sabah ise bir sayfa kitap tavsiye listesi hazırladım.

Ama en sabah, yani uyandığımda şu fikirle yürüdüm; insanlar neden sevgilerini çarşı pazara döküp, hislerini bazı şeyler uğruna satıyorlar.

Sonra öğleden sonra olunca garip bir kaosun ortasında bulduk kendimizi.

Daha öğleden sonra canımın içi Songül Can’ım geldi, ona şiir okudum. Beraber biraz şiirden biraz seslerden konuştuk.

Neyse ben çarşı-Pazarda kaldım. Uzaklaşmak istemiyorum konumdan..

Neden diyorum gerçekten, birini sevmek sanki çok kolay bir şeymiş gibi; nasıl oluyor da öyle kocaman kocaman cümleler kurup, ardından hiçbir şey yokmuş gibi üzerlerini silebiliyor insanlar sevgilerinin?

Yine ben uyurken çağ atlanmış hissine sahibim bugün.

Bir zamanlar Ankara’dayken, uzun süre evden çıkmadığım bir zamandı. Bir gün dışarı çıktığımda ilk gözüme moda çarpmıştı. O zamanlar farklı gelmişti tesettürlü insanların örtünme biçimleri.

Sonra bir telefoncuya gitmiştim, telefonum için bir şey lazımdı sanırım o kısmı çok hatırlamıyorum. İki tane lise öğrencisi de mağazanın içerisinde konuşuyorlardı. Benden en fazla 2-3 yaş küçüktüler. Ama onları anlamamıştım. Sanki farklı bir dil kullanıyorlardı.

Sonra ben konuştum, beni de onlar anlamadı.

Anlaşamadığımız bir güne dönüştü.

Aradan biraz zaman geçti, yaşıtlarımla anlaşamadım. Türkçem onlara eski dil gibi geliyormuş. Hatta bir gün arkadaşım olmayan biri bana ‘Sema aynı yaştayız ama sen babaannem gibi konuşuyorsun’ demişti.

Şaşırmıştım, kendimi yıllardır uyuyormuşum da uyandığımda çağ atlanmış gibi hissetmiştim.

Bugün aynı şaşkınlık içerisindeyim. Belki dilim anlaşılır cinsten ama bugün de gönülce anlaşamıyorum.

Sabahtan bu saate en az 7 kere ‘nasıl oluyor da..?’ soru kalıbıyla başlayan cümleler kurdum. Ve her sorum yanıtsız kaldı.

Muhakkak vardır bir yerlerde cevabı ama bana yetişecek mi bilmiyorum..

Sorularımı sorarken içimde oluşan boşluğu hangi kelime dolduracak bilmiyorum.

Allah’ım ben bu kadar çok şeyi nasıl bilmiyorum?

Bir kalbi nasıl hor kullanabiliyor insanlar? Sevgi nasıl bu kadar dile düştü? Nasıl oluyor da insanlar artık birbirlerini bakışarak anlayamıyorlar?

Gerçekten nasıl?

Şimdi çay içsem de geçmeyecek gibi.

Uyuduğumu düşünen varsa, uyandırmasın beni bu uykumdan. Bu kalp ağrılarına, bu kabalık ve küstahlıklara tahammülüm kalmadı.

Şiirler de merhem olmuyor gönül karalarına..

Eğer illa uyandıracağız diyorsanız, uykumu ve gördüklerimi hayra yoracaksanız uyandırın. Yoksa ben yetişmek istemiyorum sevgisizliğin kol gezdiği çağa..

Benim gücüm yetmez çünkü, yetmiyor da daha fazlasına.

Ellerim buz kesti mesela şimdi..

Ama asıl kalbim üşüyor temmuz ortasında..

Çiçeğim de kurumuş pencere kenarında. Bu hüzün yeter bana. Adını da bilmiyordum ama, olsun çok güzeldi.

Hoşça kal sevgili bloğum.