Bir Varmışım Bir Yokmuşum Gibi..

 

Farkındayım..

Bir şeyler söylemem gerekiyor. İçim fazlalaştı yine.

Kimseyle değil, kendimle konuşmalıyım.

Ama fazlalaşan her parçam sanki yarım, sanki konuşmanın bittiği yerdeyim..

Geçtiğimiz günlerde yalnızlığımda iki kişinin fazla olduğunu fark ettim. Ondan sonra da kim bana gelecekse ya ben olmalı ya da olmamalı gibi radikal bir karar aldım.

Kuşun kanadına sığındım.

Kanatlar beni gökyüzüne ulaştıracak biliyorum.

Bu kalabalık yalnızlıklardan çekip çıkaracak..

Her şeyden kaçmama sebep olan sadece bir fotoğraftı. Ama öyle sade, öyle normal, öyle basit bir fotoğraf ki..

Hiçbir anlamı yok kimse için.

Ama ben hala bakamıyorum. Hala görünce kaçmak istiyorum. Hala elektrik çarpmış gibi oluyorum. Bu duygunun adı ne bilmiyorum.

Ama Aşk olmadığına eminim.

Aşk’ın olmadığına da neredeyse..

Çünkü bütün düzenim bozuldu, söylerken titremiyorum belki ama bana uzak, çok uzak geliyor. 

Karamsarlık değil yahut ümitsizlik hiç değil..

Dün bir arkadaşıma, geçen hafta bir üstadıma söylediğim gibi, şair ‘Aşk kağıda yazılmıyor Mihriban’ derken aslında bize ‘Aşk’ı kitaplarda da okuyamazsınız’ diyormuş..

O yazılmayanın, söylenmeyenin üzerindeymiş..

Ve artık tüm kalbimle Aşk’ın, Allah’ın sadece seçtiği kullarının kalbine ilham ettiğine yakiyn ediyorum..

Ve ben hiç aşık tanımıyorum..

Bir şeyler daha var söylemek istediğim. Mesela, bazı farkındalıklar yaşadım. Şahıslara ait farkındalıklar. Onlara söylediğim sözlerin altında ezildim. Kötü sözler değildi, yani hakaret etmedim kimseye. Ama boyumu aşan şeylermiş anladım.

Ben ezilirken o insanlar nasıl oldu düşünemiyorum..

Sonra.. 

Ama bu çok ağır..

Ağır ama yazmak istiyorum..

Dün gece kırgın uyudum, dünya üzerindeki hiçbir insana değildi kırgınlığım.

Rabb’im.. yazdıklarımı okuyorsun biliyorum. 

Ve yaşayan yahut diğer aleme göç eden, melekler ya da cinlerden varlıklara değildi kırgınlığım..

Ama yine de merhem niyetiyle uyudum.

Rüyalarım bir sonuç vermedi, yorgunlukla uyandım..

Kırgınlığım devam ediyor Rabb’im.. Ve Sen’i çok seviyorum..

Baştan buraya kadar yarım yamalak birçok şeyden bahsettim. Ne yaram kapandı ne derdim azaldı. 

Korkarım bir gün gelecek ve yazmak da iyi gelmeyecek..