Ayakkabılarınızı Çıkarın. (Aklınızı bırakın)

Bazen bazı şeyler oluyor insanın hayatında. Hatta genelde insan hayatı dediğimiz bu yapı, sürekli bir şeylerin olmasıyla ilgilidir. 

Ağzım cümleyle dolu. Ve ağzıma kadar da cümlelerle doluyum. Ha taştım ha taşacağım diye kaç gece dişimi sıktım. Yapma kızım dedim kendime yapma yanarsın. Çünkü sen çok güzel susarsın. Konuşursan yanar kelimelerin. 

Birine değerse onlar da sürüklenir peşinden yapma. Ama nasıl yapasım var. Ama nasıl sığmıyor içime bu sözler. 

Arkadaşlar hiç bilmediğiniz ve hatta benim de bilmediğim bazı cümleler düştü bu gece elime. Taze taze dumanı üstünde..

Arkadaşlar rica ediyorum bu duruma düşmeden önce okuyun bu yazıyı. Ve rica ediyorum okumayın gizlilerinde sakladıklarımı..

Bu baba gibi bir itiraf bu arada; ben her şeyi kendim yaşadığım için yazmıyorum. Fakat, tanımadığım duyguya da isim bulamıyorum. Kıyısından geçmemişsem o acının, tasvir edemiyorum..

Bu gece çıkaracağım ayakkabılarımı. Ve keskinleştirip dilimi, kim elinde bir hançerle gelmişse şah damarını keseceğim..

Merhametimi tükettiniz merhametimi.. göğsümde sakladığım kuşlarımı vurdunuz. Beni bir gece herkesin uyuduğu anda yurtsuz koydunuz..

Lan ne yaptınız bana? Ben niye inanmıyorum Allah'ın beni duyduğuna. Beni yarattı. Nimetlerle donattı. Beni sevdi, imtihanlarımı zorlaştırdı. Tökezledim.. 

Ben çok incindim. Ama yine de direndim. Düştüğüm yerden en iyi kalkmasını ben bildim. Düşmelerime küsmeyeyim diye, bütün düşenlere güldüm. 

Ben çok güldüm. Bütün insanların ortalamasından fazla güldüm. Bana ne yaptınız da ben artık sesimi Allah'a duyuramayacağıma inanıyorum?

Allah'ım ben bozuldum. Sen beni düzelt ne olursun.

Kalbimi benim elimden koru. Hani darmadağın olan, hani bin parçaya böldüğüm.. ellerime kanını sürdüğüm kalbimi benim elimden koru Allah'ım.. değil mi ki kalp Allah'ın evidir..

Peki o zalimleri nereye koyalım? Tek uyumayan ben değilim. Kırgın kullarını tanıyorum. Yürüdüğüm yollarda ayaklarıma batıyor kırgınlıkları. 

Ayakkabılarımı çıkardım. Ben kutsal vadiye hiçbir şeyimle geldim.

Ya ahd edeceğim beni iyi edeceksin ya bizi böyle kıran, zalimlere (ki onları da Sen yarattın) ah edeceğim. 

Çünkü Allah'ım; tüfekten daha ağır bir şey varsa o da bir insanı sevilmeyeceğine inandırmaktır. Hiç durmadan kanayan yaradır bu. Ve ölümcül bir zehir. Tedavisi yok. Çaresi yok..

Bir kere sevilmediğine inanan bir insan, Allah'ın da onu sevmediğine ikna ediyor kendini..

Ve yıkılsın orada dünya..

Kalpleri kurusun o zalimlerin. Sevemesinler hatta bir kelebeği bile..

Benim boyum kısa, çabuk taşıyor tepemin tası. 

Neyse iyi geceler bay.