Kuştum, Kanadımı Kırdılar.. Ağaçtım, Köklerimi Söktüler..

 

Kanatlarım kırıldı..

Köklerim söküldü..

Ben kuştum. Gök denizinde yüzüyordum. Mavilerde kayboluyordum. 

Ağaçtım. Toprağa tutunuyor, toprağı tutuyordum.

Aşk'a ve ateşe serinlik veriyordum.

Ben kuştum. Kanatlarım kırıldı. Kanatlarımı kırdılar. Kimi sarsam, kimi menziline ulaştırsam vefa olarak kanadımı kırdılar. 

Kırdıkları kanatlarımı cam vitrinlerin arkasında sakladılar. 

Ben kime gölge olduysam, vefa borçlarını köklerimden sökerek ödediler.

Benim literatürüme vefa balta ve bıçakla eş zamanlı girdi. 

Baltayı alan köklerime, bıçağı kapan kanatlarıma saldırdı. 

Yürüdüm, ayaklarımı kırdılar.

Konuştum, dilimi kestiler.

Güldüm, dişlerimi söktüler..

Ben kuştum, kendimi göklerin kucağına bir kere bırakınca rüzgarla dans ediyordum.

Gök beni bağrına bastı, toprak merhametiyle sardı. 

Ne kara bulutlar uçmama engel oldu. Ne kadar çok yağsa da yağmur, toprak tuttu köklerimi sardı, sarmaladı..

Ne gök ne toprak bana ihanet etmedi. Sonra oldu ne olduysa, marifet gibi sevdim zalimleri. 

Zalim diyorum, çünkü ne isteseler verecektim. Ama sırf acıtmak, daha çok acıtmak için kanatlarımı kopardılar. 

Toprağımı kuruttular. Köklerimi kuruttular..

Ağlayarak anneme sarıldım. 

Ağlayarak yürüdüm..

Ağlayarak müzik dinledim..

Ağlayarak yazdım..

Ve çok, kökümden ve kanadımdan daha çok ağlayarak secdeye vardım..

Şikayet etmiyorum ama kime ne yapmıştım? Bilmiyorum..

Ben kuştum. Adem'in cennetinin göğünü gördüm.

Ben ağaçtım, Adem'in cennetinde kök salmıştım..

Ben o yasak meyveyi Adem'den önce mi yedim? Ondan mı kanatlarım ve köklerimden oldum?

Gözlerim kör, kulaklarım sağır, dilim lal..

Tövbe mi edeyim bin yıl hatrına? Hangi göğe kaldırayım başımı?

Ben size toprağa ve semaya duyduğum hasreti nasıl anlatayım?

Ben size bir tüy tanesine, bir yaprağa neden hürmet ettiğimi,

Ben size göklerin şarkısını,

Ben size toprağın tılsımını,

Ben size rüzgarın coşkusunu,

Ben size tohumun şarkısını,

Ben size kanatlarımın sıcaklığını 

Ben size köklerimin beyazlığını nasıl anlatayım?

Peki kime sorayım hesabını? Ben diyeyim; kendime..

Çünkü ben Allah değilim. Koşulsuz, şartsız sevmenin bedeli ağırdır. Ve ben bu bedeli kanatsız, köksüz kalarak ödedim.

Benim kanatlarım, köklerim yok. Ve şimdi bir deniz kıyısında Karadeniz müzikleri dinleyerek, balıklara yem atıyorum..

Ne toprağım ne göğüm kalmadı. Bari suya gidelim..

Ey hep bir kelime arayan gönlüm, suya gidelim..