Herkes Uyur.. Biz Konuşuruz :)

 

Herkes uyuyor ne güzel..

Her şey bana kaldı. Gece, gökyüzü, müzik, kaldırımlar, hayaller..

Herkes uyuyor işte. Ben kaldım gecede yine. Ben hep kalıyorum gecede..

Sonra iyice kararınca gök, içine doğuyor güneş..

Hani her doğum sancır ya, güneş neyin sancısını çekiyor gecenin kalbinden çıkarken?

Güneş kadar vefalısını görmedim. Batsa da yıldızları ve Ay'ı bırakıyor. Onun yokluğu karanlığın adı.

Ve şimdi herkes uyuyor, yıldızlar bana kaldı, Ay bana.. 

Yağmur var İstanbul'da. Tüm sessizlik ve yağmur bana kaldı. Çünkü uyuyor herkes.

Anlatabiliyor muyum? Hayaller bana kaldı, çünkü uyuyor herkes ve rüyalar çalıyor kapılarını..

Kiminin bilinçaltı kiminde günün devamı kimine ise yarının habercisi rüyalar. Ama hepsi bilinçdışı.

Ama hayaller benim..

Nurgül yazdı şimdi bir o bir ben kalmışız gecede. Her şeye ortak o halde ne güzel..

Hayaller diyorduk; şimdi bir kapatsam gözlerimi, dünyadan istediğim bir yere gidip sonbaharda kar yağdırabilirim. Çünkü hayaller benim.

Ve bütün dünyaya istediğim müziği istediğim yükseklikte dinletebilirim. Ve kimse de rahatsız olmaz. Olmasın da zaten..

Geceyi bekleyen ruhum, kelimelerin arasına sıkıştırdığım kederlerim var benim. Kimseye değmeden, kimseden olmadan, kimseden ummadan..

Ve göğün altına sığmayacak mutluluklarım var. 

Avazım çıktığı kadar sustuğum sessizliklerim..

Hayaller benim çünkü..

Size yok ettiklerimden de bahsetmek isterim..

Beklentisizliği kendime şiar edindiğim gün, meğer bazı duygulardan da feragat etmişim.

Muaf tutulmuşum bazı hislerden. Bu nasıl bir şey biliyor musunuz? Bir yere gitmemek, bir yolu yürümemek için bacaklarını kesip yürüme kabiliyetinden yoksun olmak gibi..

Böyle yok etmişim içimde beklenti uğruna bazı duyguları. Hiçbir şeye şaşırmayışım bundan. Çünkü herkes her şeyi yapabilir.

Bundan dikenleri güllerden, bazı yanlışları doğrulardan daha çok seviyorum.

Ben bazı hataları masumiyetten daha çok seviyorum.. çünkü belki siz çok dürüst, çok iyi, çok samimi, çok mükemmel olabilirsiniz fakat benim o kadar dandik o kadar çöpten hatalarım var ki; siz hiç bilmiyorsunuz..

Bir insan bir hata yaptığında, onun nasıl kimsesizleştiğini siz hiç bilmiyorsunuz. Öyle ki bazen en sevdikleri dahi terk eder hata yapınca insanı. 

Hani her yoldan dönülürdü? Hani her şeyi sevgi çözerdi? Neden insan bir kere tökezleyince üstüne tüm günahlar yıkılıyor?

Allah'ım, Sen bizi hiç düşmeyelim diye mi yarattın? Seni sevmek çok kolay Rabb'im. Kusursuzsun, mükemmelsin..

Ama biz kusurlu ve eksiğiz. Hem de ne kadar tamamlanırsak tamamlanalım, o kadar eksik kalıyoruz. Peki, Sen ey mükemmel, Sen kusurlu ve eksikleriyle dolu bizi nasıl seviyorsun? Sen kusurlu insanları nasıl kusursuz sevebiliyorsun?

O halde biz de hataları olanları sevmeyelim mi?

Gece oldu. Bir ben bir Nurgül bir kelimeler var şimdi. Müzik sadece tek kulaklıkta ve kalem elimde..

Kim durduracak beni? Herkes uyuyor Allah'ım. Benim herkesim uyuyor..

Saat farklılıklarının canı cehenneme. Tüm sevdiklerim uyuyor işte. Benim kainatım ve evrenimi dolduran herkes. Ve gözlerini açtıklarında bilmeyecekler onlar uyurken de onları sevdiğimi..

Kirpiklerinin sayısını bildiğimi bazılarının. Ve bazı ağrılarımın sol yanımı nasıl sızlattığını..

Neyse, uyusun da büyüsün tüm sevinçler. Eğer bir gün susarsa kalbim; ben de belki gece uyurum ne dersin Nurgül?

İyi geceler dünya
İyi geceler yaşamak
İyi geceler Nurgül..