Orfeus'a

Sevgili Orfeus, 

Ne var ki nicedir duymuyorum o gönlüme dokunan sesini.

Ve belliki nicedir okumuyorsun sana söylediklerimi..

Ve ben senin okumadığın, görmediğin, duymadığın tüm azalarımın arasında kayboluyorum..

Depremler oluyor sürekli, yer çekiliyor ayağımın altından..

Uyurken dahi Orfeus, uyurken dahi sarsılıyorum.

Hani ey göz yaşın akmayacaktın?

Seninle konuşmak istemiyorum Orfeus ama seni anlıyorum.

Hem de her gün biraz daha ama gece iki kere fazla anlıyorum..

Ne mutlu bana, artık geceleri uyku girmez oldu gözüme.. 

Ve tüm ışıkları, hatta sokak lambalarını dahi sen sanıyorum.

Ama sen görünmezsin ki, sen duyulursun..

Hem de nasıl duyulursun biliyor musun? 

Kah bir ağacın gölgesinde kah bir serçenin kanat çırpışında..

Ah Orfeus, sen ne güzeldin. Ve ne güzelsin..

O halde ne işin var gözlerimin önünde?

Neden bir gece ve bir gündüzle çalıyorsun benden tüm zamanlarımı?

Hiç çocuk olmamışım gibi hissettiren o sesin nerede Orfeus? 

Bu gece hangi besteyi yapıyor kirpiklerin..

Ne çok hazırdım sevmeye seni, içine tüm zamanları sığdıracak kadar..

Ama şimdi boğazım düğümlendi ve gözlerim nemli..

Seni anlıyorum, seni anlıyorum ve seni anlıyorum..

Ben seni susarken de anlıyorum Orfeus..

Şimdi İbrahim Sadri çıktı, sevdanın sokağı'nı okuyor. Ama sen okusaydın sevdanın sokağı şiir olmazdı Orfeus..

Eğer sen okusaydın, bütün dünya sevdayı söylerdi ve bütün dünya kulak olup dinlerdi..

Oysa şimdi, sessizliğin deliyor..

Bunu yapma diye yalvarsam, kaç kez düşerim gözünden?

Ama Orfeus inan bana, hayaline sarılmadan uyuyamıyorum.

Eğer geceye sinmese hayalinin kokusu odama, huzur bulmuyorum..

Ah Orfeus, gecenin nasıl bir karabasan olduğunu ben, en iyi ben bilirim sen yokken..

Kızma bana..

Seni anlıyorum, seni anlıyorum, seni anlıyorum..