Mesela birini sevmek için yeni kelimeler ve cümleler yok artık yeryüzünde. Hepsi kısa bir süre önce tükenmiş gibi..
Artık sevgi sözcükleri bulamıyoruz mesela, sanki üretimi durdurulmuş.
Sanki artık sevilmiyor gibi kimse, öyle hiçbir sebep de yokken..
Büyük kelimeler sarf ediyoruz kavga ederken.. ne acı..
Tartışırken mesela sanki kuşanmış savaşa gidiyor gibi, karşımızdakini yok ediyoruz kelimelerle..
Yok olunmuş sanki..
Gece gece kelimesiz kaldım, söz bitti gibi.
Garip bir burukluk var yüreğimin üstünde.. keşke gösterebilsem..
Lâl olmak değil bu, dilsizleşmek değil.
Unutmak hiç değil, bu düpedüz yalnızlık.
Dündü.. bir şiir okudum.
O sözler beni o kadar etkiledi ki, o sözleri okurken aklıma gelen kişiye yolladım..
Beni sarsan, içimde depremler uyandıran, gözlerimi dolduran ve ardından sevince boğan..
Tam bir duygu yoğunluğu işte. Yolladığım an içim sanki mucize arıyor gibiydi. Kulaklarım fetih suresini duymayı bekliyordu..
Derken sabah oldu ve beni sarsan, ardından mutlu eden sözler; acıya dönüştü.. Binlerce ümidi ve kendime ait duyguları içinde biriktirdiğim sözler şimdi ıstırap veriyor bu çok acı değil mi?
Şimdi aynı satırlara değemiyor gözlerim.
'Meğer' dedim, 'her cümle herkeste aynı değilmiş'
Beni sarsan cümleler, cevapsız bir mesaja dönüştü..
Yine de olsun dedim, şiirdir.. tabi içim aynı olgunlukla karşılamıyor çaktırmıyoruz :)
Ama bugün, az önce hatta kendi kendime sözün artık bittiğini hissettim..
Artık hiçbir kelime sanki etki etmeyecek gönüllerde..
Ne zehir ne şerbet kalmadı kelimelerin büyüsünde..
Başımız sağ olsun..
Sonra bir an bize 'cee ee' yapan evreni düşündüm. Eğer size de 'cee ee' yapıyorsa lütfen ciddiye alın. Zira, siz onu ciddiye alana kadar o 'ce eee' uzuyor gidiyor..
Bir de size eğer bir şaka yapmışsa ona gülün, güldürene kadar şakanın dozu hep artıyor. Sonra birgün geliyor sözsüz kalıyorsunuz..
Çok karıştım yine a dostlar..
Geceden serin ve selamet çıkalım ümidi ile..
Hoşça kalın, çünkü neden kalmayasınız?
Biriyle bir şey paylaşıyor olmayı anlamlı kılan da sözlerin, şiirlerin, bakışların her insanda farklı algılanıyor oluşu değil mi? İnsan ister elbet bir söz ya da olay karşısında hissettiklerini karşısındaki de hissetsin, zamanın aynı lahzasında aynı duyguları paylaşsın! Üzerine biraz düşününce bu durumun bir süre sonra sıkıcı bir hal alacağı fikrine kapıldım. Bir şiir okumuş, bir çiçek görmüş, Ay'ı temaşa etmiş çok beğenmiş yahut bir mesele hakkında çok sinirlenmişiz ama bunları kimseyle paylaşmanın bir heyecanı yok. Acaba falanca bunu okusa, görse, şöyle bir durumla karşılaşsa ne düşünür, ne hisseder, ne tepki verirdi diye bir soru işareti yok aklımızda. Her şey bizde ayan beyan. Her şeyi önceden biliyoruz!
YanıtlaSilAnlaşılmayı herkes ister evet, ama aynı pencereden bakanlarla hayat hem daha güzel hem daha anlamlı olabiliyor..
SilVe gerçekten mi? Her şeyi mi biliyoruz.. aslında an'ı gören belki :)
Haklısınız, haklı. Muhalif damarım tutmuştu sadece. İnsan elbette dostlarıyla, sevdikleriyle benzer duyguları paylaşmak ister.
SilÖnceki yorumum ne kadar da yarım olmuş, oysa ne çok şey söylemek istemiştim. Söylemek istediğinizin bu olmadığına emin olarak sadece bir şey ifade etmek istiyorum; insan bağzen ne kadar da çok haklı olmayı istemiyor. Ve benzer duygular aslında ne kadar da çok benzemiyor diye düşünüyorum çoğu zaman. Kalabalıklar içerisinde yalnız kalmak için gelmiş gibiyiz.
SilSanırım blogum geldi, çenem düştü. Ama halledeceğiz.. :)
“Kalabalıklar içerisinde yalnız kalmak için gelmiş gibiyiz.” bu söz kulağımda yankılandı durdu. Ah yalnızlık! Ah kalabalıklar içindeki yalnızlık! Her türlüsü bir yana, kendine yabancılaşmış, kendiyle barışık olmayan insanın yalnızlığı bir yana. Bu konu üzerine düşünüp yazmam gerektiğini hissettim.
YanıtlaSilİnsanla ilgili çok yorum var. Ekseriyet nisyanla ilişkilendirse de üstadım bir yanının ünsiyetten geldiğini ve Allah'a en yakın varlık olduğunu söylemişti. Ne çok içime sindi bu..
SilMadem O'na en yakınız (ki yakınlık benzerlikle olur) o halde yalnızlığı da çok sorgulamıyorum. Kendimizi bulmaya geldik. Yanımızdaki yöremizdeki herkes de öyle. Kendimizi buldukça da yalnızlığımız derinleşiyor.
Ya da bütün bunlar sadece söz :)