Cevapsız Sorular..

 

Selamun aleyküm

Nasıl oluyor, bir gün insan bir anda günlerce yaşadığı duygudan çıkmış olarak uyanıyor? Yani benim bildiğim güncel bir hokus-pokus olayı yok. Sihirli değnekler de yeterince aktif değil.

O zaman nasıl oluyor arkadaş birileri bana anlatsın, nasıl bir anda bütün dünyayı dize getirebilecek bir duygu, bütün dünyayla beraber insanı terk edip gidebiliyor? Pat diye mi gece zifiri karanlığa gömülüyor? Yoo, e olay ne o halde? Bilenler varsa anlatsınlar, Allah rızası için.

Bu sorular bununla sınırlı kalmayacak bu arada.

Mesela nasıl oluyor da insan gerçekten bir şeyleri kendinden daha önde tutabiliyor? Mutsuz insan, kimi mutlu edebilir? Benim bildiğim çünkü mutluluk ve mutsuzluk böyle etrafındakilere yayılır. Her şeye sirayet eder. Mutlu insanın yetiştirdiği çiçek, yaptığı yemek, içtiği su dahi fark eder mutsuz insandan. Hem etrafına hem kendine karşı ilk sorumluluğu insanın mutlu olmaktır. Eee bunun olayı ne?

Kendini fedakar zanneden insanlar, mutluluklarınızı feda ettiğinizi düşünürken hangi korkunun altına sığınıyorsunuz? Beni yine öğlen öğlen sinirlendirdiniz he..

Devam edelim. Hadi bakalım buna nasıl cevap vereceksiniz; neden sizi en çok önemseyenleri, en güzel açan çiçekleri, en güzel parlayan rengi, en ince düşüneni, en güçlü görüneni, en incitmeyeni ve mütemadiyen en çok seveni hep seveni bu kadar kolay harcıyorsunuz? Size diyorum ve ben bütün bunlardan evet alnımın akıyla muafım. Yere düşen yaprağa dahi hürmet ederim. Beni bir seveni ben 10 severim. O yüzden sorunun muhataplarına sormak istiyorum; neden lan neden? Niye insanlara kalpleri yok gibi davranıyorsunuz? Neden çiçekleri güzel açıyorlar diye koparıyorsunuz? Niye renkleri solduruyorsunuz?

Kötü müsünüz, bu kadar çok mu kötüsünüz? Evet. Öylesiniz.

Hadi bize yaptınız, anlarım. Ulan kendinize nasıl yapıyorsunuz bunu? Sizi bir daha kimse bu kadar sevmeyecek mesela nasıl kendinize bunu yapıyorsunuz?

Buna da cevap verirseniz yeni sorular soracağım.

İlk defa bir yazım neticeye ulaşsın istiyorum. İlk defa bağzı soruların cevapları olsun diye neredeyse sorulara yalvarıyorum. Allah’ım ne olur bu soruların cevaplarını bize ulaştır. Çünkü biz biraz yorulduk. Biz biraz kırıldık Allah’ım.

Çünkü çiçekler solunca, renkler kuruyunca, gözden keder yaşı akınca, kalp kırılınca kayboluyoruz. Ve toparlanmak için tutunduğumuz dallara ümit besliyoruz. Yörüngeden çıkınca hangi gezegenin uydusu olduğumuzu şaşırıyoruz.

Bir de anlatamayıp, konuşamadığımızda, Allah’ım Sen’in ceza vermenden korktuğumuz için biz bağzen kendimize çok ceza veriyoruz. Sanki biz ceza verirsek Sen daha çok merhamet edermişsin, bizi affedermişsin gibi kendi canımızı öyle bir acıtıyoruz ki eğer acının silahı olsa bizi öldürür.

Allah’ım. Seni çok seviyoruz. Ama üzgünüz biraz ya.

Nehlet şeytana.