Merhaba 2 sıfır 2 sıfır
Sen bu satırları okurken ben çoktan okumuş olacağım. Çünkü yazdıklarımı
okurum genelde.
Dün akşam ve bu sabah bir farkındalık yaşadım. Onları yazmak
istiyorum. İşin gerçeği; kendi kendime çok konuşuyorum, yazarsam belki biraz
susarım.
Neyse..
Dün dedim ki, imtihan..
Bugün dedim ki Allah’tan korkmuyorum ben..
Dün kafamı kaldırdım gökyüzüne baktım. İçime gök doldu. Umut
falan değil, mevsim doldu.
Dedim ‘şu dünyada rahat olan bir insan var mı? Herkesin bir
derdi var, irili ufaklı; acı tatlı.. ama herkesin bir derdi var..’
Sonra durdum dedim ‘aa herkes imtihanda, iyiler de kötüler
de’
Kendi kendime çok konuşuyorum çünkü sonra da dedim ki ‘Allah
herkesin Rabb’i, iyilerin de kötülerin de..’
Sözlerim kendime hüccetini tamamladı. Yol bitti, ben önüme
bakarak yürümeye başladım.
Sonra sabah oldu, bu sefer Zeyneb’le konuşuyorduk. Korkular üzerine..
Kimlerin ne tür kötülükleri, hiç utanmadan, arlanmadan,
edepsizce, hayasızca ve şereften yoksun bir şekilde yaptıklarını konuşurken..
Herkesin kötülük malzemesi olduğunu ama kötülüğün de bir
tercih olduğunu söyledik. Ardından dedi ki Zeyneb ‘Allah’tan korkmasalar daha
fazlasını da yaparlar’
Dedim ki ‘ Zeyneb, ben Allah’tan korkmuyorum.. Ben Allah’ı
seviyorum..’
Evet, çünkü Allah güzel. Neden korkayım ki O’ndan..
Adaleti de güzel,
Rahmeti de,
O her şeyi güzel olanın imtihanı da güzel..
O yüzden bir gün çıkıp biri demiş ki ‘lütfun da hoş kahrın
da..’
Neyse daha çok açmayım mevzuyu.
Herkese selam..
