Ben bir kere özledim seni, hatta çok eskiden değil 1 ay
olmamıştır belki..
Ama gerçekten aldığım haz, hissettiğim duygunun başka ismi
yok bence. Gerçekten çok özlemiştim.
Mesela bir şeye, herhangi bir şeye biraz
uzun baktığımda o sen oluyordun.
Gülme..
Bir ağaçta bir toprakta seni görmek benim için de
şaşırtıcıydı çünkü.
Tamam diyorum, o an hissettiğim özlemdi. Çok özlemekti. Peki,
şimdi hissettiklerim?
Kendime şaşıyorum.
Sana şaşıyorum.
Kimyamı bozmana
şaşıyorum.
Kurallarımı bozmana şaşıyorum.
Yerli yersiz yerde aklıma gelişine,
aklıma gelişinle aklımın gidişine şaşıyorum.
Adını her hangi bir yerde gördüğümde kalbimin atışına
şaşıyorum.
Günde beş bin defa seninle konuşuyor olmama ve bunların
hiçbirinden haberin olmayışına şaşıyorum?
Sahi hiç çınlamıyor mu kalbin?
İçine bakmak istiyorum. Keşke ultrason, röntgen gibi bir
takım cihazlar olsa içimizdeki, hisler için..
Hislerin insafındayız hepimiz.
Ben de işte nereden başlayıp nereye geldim yine. Olsun.
Bak şu an nedir ne değildir bilmiyorum ama seni o özlediğime
yemin edebileceğim günü özlüyorum.
O an bambaşka bir hazdı bendeki.
Sen bir insansın ve ben de öyle. Nasıl oluyor da sen hiç
değişmeden bendeki duygu durumu bu kadar çok değişiyor?
Ne yapıyorsun bana?
Çok önemli değil. Ne yapıyorsan eline sağlık. Allah razı
olsun.
O halde seni seviyorum..
Görüşürüz..
